Jeśli widzimy, że dziecko chce nam coś ważnego, istotnego emocjonalnie powiedzieć:

🔹 odłóżmy wykonywane czynności

🔸 zwróćmy się w kierunku dziecka, utrzymajmy z nim kontakt wzrokowy. Jeśli dziecko jest małe przykucnijmy, by nasze oczy były na poziomie oczu dziecka

🔹 wysłuchajmy go cierpliwie i z uwagą

🔸 nie przerywajmy mu i nie zakładajmy, że wiemy, co ma nam do powiedzenia

🔹 dajmy mu odczuć, że go słuchamy przytakując (tak, mhm, rozumiem), a na koniec powtórzmy innymi słowami to, co usłyszeliśmy („o ile Cię dobrze zrozumiałam/łem wcześniej powiedziałeś mi o tym, że ….”)

🔸 nie wyśmiewajmy się z tego, co dziecko mówi, nie krytykujmy

🔹 nie udzielajmy od razu gotowych rad, chyba że dziecko wyraźnie nas o to poprosi

🔸 dajmy szansę, by dziecko próbowało samo szukać rozwiązania trudnych dla siebie spraw, dlatego nie podejmujmy natychmiastowych działań („bo mamy większe doświadczenie”)

Tak przeprowadzona rozmowa z dzieckiem sprawi, że dziecko będzie czuło się zrozumiane i akceptowane. Tym samym uwierzy w swoje możliwości.